-
1 zlecić
-
2 zlecić
-
3 powierzać
powierzać k-u (A) (zlecić) jemanden betrauen, jemanden beauftragen (mit D); (oddawać do dyspozycji) übertragen;powierzać czyjejś opiece in jemandes Obhut geben -
4 powierzyć
powierzać k-u (A) (zlecić) jemanden betrauen, jemanden beauftragen (mit D); (oddawać do dyspozycji) übertragen;powierzać czyjejś opiece in jemandes Obhut geben -
5 zlecać
-
6 zlecać
-
7 abrufen
-
8 auftragen
auf|tragenI. vt( aufstreichen)(form: beauftragen)jdm \auftragen etw zu tun zlecić komuś wykonanie czegośII. vi -
9 beauftragen
beauftragen *vtjdn mit etw \beauftragen zlecić komuś coś -
10 befördern
befördern *vt1) ( transportieren) transportować [ perf prze-], przewozić [ perf przewieźć]; Briefe przesyłać [ perf przesłać]etw [mit/durch etw] \befördern lassen zlecić transport czegoś [czymś]2) ( aufrücken lassen)befördert werden awansować -
11 generalüberholen
generalüberholen *einen Wagen \generalüberholen lassen zlecić remont kapitalny samochodu -
12 machen
machen ['maxən]I. vt1) ( tun)sie macht, was sie will [ona] robi, co chcewas soll ich bloß \machen? co mam począć?so etwas macht man nicht tak nie wolno postępowaćdu lässt ja alles mit dir \machen! pozwalasz sobie ciosać kołki na głowie! ( przen)[jdm] fünf Euro klein \machen rozmienić [komuś] pięć euroetw [mit Wasser] voll \machen ( fam) napełnić coś [wodą]2) ( fertigen, produzieren) produkować [ perf wy-]; Handwerker: wytwarzać [ perf wytworzyć]; Künstler: tworzyć [ perf s-]sich etw \machen lassen zlecać [ perf zlecić] wykonanie czegośselbst gemacht własnoręcznie wykonanyKrach \machen hałasować [ perf na-]Unordnung \machen bałaganić [ perf na-][jdm] Angst \machen napędzić [komuś] strachu[jdm] Schwierigkeiten \machen utrudniać [ perf utrudnić] [komuś] coś[jdm] Arbeit/Sorgen \machen przysparzać [ perf przysporzyć] [komuś] pracy/trosk[jdm] Mut \machen dodawać [ perf dodać] [komuś] odwagijdm Ärger \machen denerwować [ perf z-] kogośjdm Probleme \machen sprawiać [ perf sprawić] komuś kłopotydas hat mir große Freude gemacht to sprawiło mi wielką radośćSport \machen uprawiać sportMusik \machen grać6) ( vorgehen)etw richtig/falsch \machen właściwie/niewłaściwie postępować [ perf postąpić]gut gemacht! doskonale!7) (fam: ausbreiten)auseinander\machen Seiten rozdzielać [ perf rozdzielić]; Karte, Zeitung otwierać [ perf otworzyć]; Beine rozstawiać [ perf rozstawić]; Arme rozpościerać8) ( erledigen)wird gemacht! zrobi się! ( pot)ich mache das schon! ( ich erledige das) zajmę się tym!; ( ich bringe das in Ordnung) dopilnuję tego!die Bremsen \machen lassen kazać naprawić hamulce11) ( zubereiten)ein Schnitzel \machen smażyć [ perf u-] sznycel12) ( erlangen, ablegen, belegen) Führerschein, Diplom robić [ perf z-]; Punkte zbierać [ perf zebrać]; Preis zdobyć; Kurs kończyć [ perf u-]wann macht ihr Urlaub? kiedy planujecie urlop?wie viel macht drei mal sieben? ile jest trzy razy siedem?was macht das? ile płacę?großen/kleinen Umsatz \machen mieć duże/małe obrotygroßen/kleinen Gewinn \machen osiągać [ perf osiągnąć] duże/niewielkie zyski17) ( werden lassen)jdn glücklich \machen uszczęśliwić kogośjdn wütend \machen złościć [ perf roz-] kogośjdm etw leicht \machen ułatwić komuś cośjdm etw schwer \machen utrudniać komuś cośdumm \machen Fernsehen: ogłupiaćmüde \machen Sport: męczyć [ perf z-]jdn schlank \machen Kleidung: wyszczuplać [ perf wyszczuplić] kogośjdn dick \machen Hose: pogrubiać [ perf pogrubić][et]was aus einem alten Haus \machen przebudowywać [ perf przebudować] stary dom na coś21) (fam: einen Laut produzieren) wydawaćeinen Hahn \machen udawać kogutawas machst du denn für ein Gesicht? co się boczysz?der Stress macht, dass... stres powoduje, że...das macht die Hitze to z powodu upału25) (fam: sich beeilen)macht, dass ihr verschwindet! zmykajcie!macht nichts! nic nie szkodzi!was macht das schon? jakie to ma znaczenie?mach dir nichts daraus! nie przejmuj się tym!ich mache mir nichts aus Eiskaffee nie lubię mrożonej kawy28) (fam: fungieren als)den Dolmetscher \machen być tłumaczemetw für jdn \machen können móc coś dla kogoś zrobićnichts für jdn \machen können nie móc nic dla kogoś zrobićnichts zu \machen! nic się nie da zrobić!das ist nicht zu \machen to niemożliwedas lässt sich \machen to się da zrobić30) (fam: beschmutzen)hundert [Euro] voll \machen dochodzić do stu [euro]für etw wie gemacht sein być do czegoś stworzonym34) (fam: stehen mit)was macht Paul? co słychać u Pawła?; ( beruflich) jak się Pawłowi powodzi w pracy?1) ( bewirken)es macht mich traurig, dass... smuci mnie fakt, że...es macht mich glücklich zu hören, dass... miło mi usłyszeć, że...2) (fam: ein Geräusch erzeugen)es macht bumm [coś] robi bum ( pot)III. vi1) (fam: seine Notdurft verrichten)2) (fam: sich beeilen)schnell \machen spieszyć [ perf po-] sięmach endlich! dalej!3) (fam: sich geben)auf Experte \machen uważać się za ekspertalass ihn [nur] \machen [już] pozwól mu to zrobićIV. vr1) ( einen Zustand bewirken)sich [bei jdm] beliebt \machen zaskarbić sobie [czyjeś] względy2) ( sich entwickeln)3) (fam: sich gut entwickeln)sich \machen dobrze się rozwijać4) ( passen)die Bluse macht sich gut zu dem Rock bluzka pasuje do spódnicy5) ( sich begeben)sich an die Arbeit \machen zabrać się do pracy6) ( bereiten)sich Sorgen \machen martwić [ perf z-] się\machen Sie sich [wegen mir] keine Umstände! proszę nie robić sobie kłopotu [z mojego powodu]! -
13 outsourcen
out|sourcen ['autsɔ:sn] <sourcte out, outgesourct> -
14 veranlassen
veranlassen *vt\veranlassen, dass jd etw tut zlecić komuś wykonanie czegoś2) ( dazu bringen)jdn dazu \veranlassen etw zu tun skłonić kogoś do zrobienia czegoś -
15 vergeben
vergeben *I. vi[jdm] \vergeben wybaczyć [komuś]II. vt1) (geh: verzeihen)[jdm] etw \vergeben przebaczyć [komuś] coś; Sünde odpuścić [komuś] coś2) ( übergeben, zuteilen) Auftrag przydzielać [ perf przydzielić]; Preis, Stipendium, Wohnung przyznawać [ perf przyznać]; Chance, Möglichkeit dawać [ perf dać]; Karten rozdawać [ perf rozdać]eine Arbeit [an jdn] \vergeben zlecać [ perf zlecić] [komuś] pracęEintrittskarten zu \vergeben für... bilety do rozdania na...4) schon \vergeben sein być już zajętym
См. также в других словарях:
zlecić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zlecać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zlecić — → zlecać … Słownik języka polskiego
powierzyć — dk VIb, powierzyćrzę, powierzyćrzysz, powierzyćwierz, powierzyćrzył, powierzyćrzony powierzać ndk I, powierzyćam, powierzyćasz, powierzyćają, powierzyćaj, powierzyćał, powierzyćany 1. «zlecić coś komuś do wykonania, zlecić jakąś funkcję; poddać… … Słownik języka polskiego
zlecać — ndk I, zlecaćam, zlecaćasz, zlecaćają, zlecaćaj, zlecaćał, zlecaćany zlecić dk VIa, zlecaćcę, zlecaćcisz, zleć, zlecaćcił, zlecaćcony «nakładać na kogoś obowiązek zrobienia czegoś, polecać; powierzać komuś wykonanie jakiejś pracy» Zlecić komuś… … Słownik języka polskiego
zlecać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zlecaćam, zlecaća, zlecaćają, zlecaćany {{/stl 8}}– zlecić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zlecaćcę, zlecaćci, zleć, zlecaćcony {{/stl 8}}{{stl 7}} polecać, nakazywać komuś wykonanie, zrobienie, załatwienie czegoś; … Langenscheidt Polski wyjaśnień
misja — ż I, DCMs. misjasji; lm D. misjasji (misjasyj) 1. «odpowiedzialne zadanie do spełnienia, ważne zlecenie do wykonania; posłannictwo» Misja kulturalna, naukowa, społeczna. Misja utworzenia nowego rządu. Pełnić, przyjąć, sprawować jakąś misję.… … Słownik języka polskiego
obciążyć — dk VIb, obciążyćżę, obciążyćżysz, obciążyćciąż, obciążyćżył, obciążyćżony obciążać ndk I, obciążyćam, obciążyćasz, obciążyćają, obciążyćaj, obciążyćał, obciążyćany 1. «włożyć na kogoś, na coś lub w coś jakiś ciężar, obładować czymś ciężkim,… … Słownik języka polskiego
obstalować — dk IV, obstalowaćluję, obstalowaćlujesz, obstalowaćluj, obstalowaćował, obstalowaćowany obstalowywać ndk VIIIa, obstalowaćowuję, obstalowaćowujesz, obstalowaćowuj, obstalowaćywał, obstalowaćywany «zlecić wykonanie czegoś, zamówić coś, zwykle u… … Słownik języka polskiego
podkomendny — podkomendnyni «pozostający pod czyjąś komendą, dowództwem, zwierzchnictwem» Podkomendni oficerowie. podkomendny w użyciu rzecz. «wojskowy pozostający pod czyimś dowództwem» Rozkazać, zlecić coś podkomendnym … Słownik języka polskiego
polecać — ndk I, polecaćam, polecaćasz, polecaćają, polecaćaj, polecaćał, polecaćany polecić dk VIa, polecaćcę, polecaćcisz, polecaćleć, polecaćcił, polecaćcony 1. zwykle dk «włożyć na kogoś obowiązek zrobienia czegoś; kazać, zlecić» Polecił wezwać… … Słownik języka polskiego
przykazać — dk IX, przykazaćkażę, przykazaćkażesz, przykazaćkaż, przykazaćał, przykazaćany przykazywać ndk VIIIa, przykazaćzuję, przykazaćzujesz, przykazaćzuj, przykazaćywał, przykazaćywany, pot. «wydać rozkaz, polecenie, surowo nakazać, zlecić coś»… … Słownik języka polskiego